Akif ve Milli Birlik 10

“İman etmedikçe cennete giremezsiniz. Bir­birinizi sevmedikçe de mü’min olamazsınız.”^[1] Hazret-i Peygamber (s.a.v)in buyurduğu bu hadis-i şerif göstermektedir ki: biz Müslümanlar, din kardeşlerimizi sevmezsek imanımız tam olmaz. İmanımız tam olmayınca da cen­net yok! Demek dünya olmadığı gibi, âhiret de yok. Hem bu dünyada hüsran, hem de öte dünyada hüsran. İşte Allah korusun gerçek hüsran budur. Başka bir hadiste ise: “Dünyadaki Müslümanların hepsi bir vücûdun farklı azaları gibidir. Birisine bir elem isabet etti mi, diğerleri de duyacaklar”^[2] denilmiştir.

Sonra, ne oldu da bu hale geldi İslam alemi? Çin’de, Hind’de, Batı’da, Doğu’da, Kuzey’de, Güney’de, her yerde görüyorsunuz: Müslümanlar donuk, uyuşuk ve tembel bir halde! Birbirini tanımazlar, birbirini sevmezler. Şu cemaatin içinden hiç birimiz bilmeyiz ki: dünyanın neresinde ne kadar Müslüman var? Sonra o Müslümanların adetleri, ahlâkı nedir; hatta lisanı nedir? Yazıklar olsun bize ki: birbirimizi tanımak istediğimiz zaman bile yine Batılı’lara, Batı’nın kitaplarına müracaat mecburiyetinde kalıyoruz! Bu ne büyük zillettir? Anlamalı! Hani Müslümanlık bir kardeşlik oluşturacaktı? Nerede? Bugün Müslümanlar kadar dağınık, parçalanmış bir millet var mı? Her tarafta Müslümanlık cehalet, Müslümanlar ise sefalet içinde mahvolup gidiyor. İşte İngiltere’nin idaresi altındaki Müslümanlar! Hind’de yüzlerce milyon nüfus var. Bir kısmı Mecûsî, bir kısmı Müslüman. İkisi de aynı ırktan, ikisi de aynı muhit içinde yaşıyorlar. İngiltere hükümeti ne yapıyor bunlara? Müslümanlara diyor ki: Kurban bayramında öküz kesin. Halbuki Mecûsilerce öküz mukaddes bir hayvan. Bizim Müslümanlar da İngilizin fesadına kapılarak Mecûsîlere inat durmaksızın öküz kurban ediyorlar. Mecûsîler bunu görünce küplere biniyorlar! Yine aynı İngiliz tutuyor, Mecûsîleri kızdırıp camilere domuz kafası attırıyor. Böylece Mecûsîleri Müslümanlara, Müslümanları Mecûsîlere kışkırtıyor. Sonra yok yere bir­birine düşman kesilen her iki taraf hükümete, yani İngiltere’ye müracaat ediyor; o da koşup Mecûsînin de hakkından geliyor, Müslümanın da! Bir aralık şimdiki Afgan emiri Habîbullah Han Hindistan’a gitmiş; hali gördükten sonra Müslümanlara demiş ki: Ya hu! Ne yapıyorsunuz! Kurban kesiyoruz… Evet, kurban Hanefîlerce vacip. Fakat mutlak öküz mü olması gerekir? Keçi, deve, koyun kesseniz olmaz mı? Neye böyle budalalık edip de İngilizlerin ekmeğine yağ sürüyorsunuz? Emîr, Mecûsîlere de gitmiş, işin iç yüzünü anlatmış. Bir dereceye kadar iki fırkanın arasını bulmuş. Çine git… Orada da aynı! Neden? Hep cehalet yüzünden. Hiç başka bir şeyden değil. Çünki Hıristiyanlık, ilim ile kalıcı olup yaşayamaz; Müslümanlık ise cehaletle süreklilik kazanamaz Öyledir: Hristiyanlığın ilme karşı yüzü, tahammülü yoktur; Müslümanlık da cehalete dayanıp yaşayamaz.^[3]

[1] Müslim, İman, 93-94; Ebu Davud, Edeb, 131; Tirmizi, İsti’zan, 1; Kıyamet, 56; İbn Mace, Mukaddime, 9, Edeb, 11.

[2] Buhari, Edeb, 27; Müslim, Kitabu’l-Birr ve’s-Sıla ve’l-Adab, 17; el-Muttaki, el-Hindi, 1/267

[3] Sebilu’r-Reşad, c. 9-2, sayı: 231-49, s. 389-395