Kur’an, dünyaya gönderilmiş bir kitap olmakla birlikte hem dünyanın ve hem de ahiret hayatının temel rehberidir. O, hayatı bütün boyutlarıyla düzenlemek, anlamlı ve yaşanabilir kılmak için gönderilmiştir. Ondaki bütün emir ve yasaklar, bu dünya hayatı ile ilgilidir. Şu kadar var ki ahiretin mana, maksat ve muhtevası hakkında da bilgiler verir.

Kur’an, insanı her iki dünyada da mutluluğa kavuşturacak ilkeleri içermektedir. Bu bakımdan Kur’an’ın sağlıklı olarak anlaşılması, her şeyden önce hayati bir öneme sahiptir. Çünkü Kur’an-ı Kerîm, anlaşılmak ve yaşanmak için indirilmiş ilahi vahyin son halkası yani Âlemlerin Rabbinin nihai seslenişidir.

Kur’an-ı Kerim, düşünme, inanma, amel yani bir hareket ve davranış kitabıdır. Kur’an okuyup anlaşılmak ve yaşam biçimi olarak hayata aksettirilmek üzere indirilmiş bir hayat kılavuzudur. Kur’an’ı doğru okumak, anlamak ve gereklerini yerine getirmek ilahi bir emirdir. Kur’an’ı yalnızca telaffuz etmek hatta anlamak da yeterli değildir. Asıl olan onun gereklerini yapmak, bizden istediklerini sosyal hayatımızda örnek alınacak düzeyde görünür ve yaşanılır kılmaktır.

Kur’an insanları zulmün, küfrün ve cehaletin karanlıklarından güzelin, adaletin ve hakikatin aydınlığına çıkarır. Müslüman, Allah’ın yarattığı güzellikleri Kur’an’la gören, Kur’an’la düşünen, Kur’an’la anlayan, varlığın ve yaratılışın sırlarına Kur’an ile bakan kişidir. İnsanlığın dertlerine de çare olmaları gereken Müslümanlar, günümüzde yeryüzünün en problemli toplumlarından biri haline dönüşmüştür. Bunun nedeni, onların Kur’an’dan uzaklaşmalarıdır.

Kur’an’ın tanımladığı Müslüman, ilahi hakikatleri temsil edendir. İyinin, doğrunun, güzelin, adaletin, güzel ahlakın temsilcisidir. Müslümanlar başta batı olmak üzere birçok yabancı kültür karşısında sadece askeri, siyasi, eğitim ve ekonomik alanlarda değil, kimlik, kişilik, ahlaki değer ve bunların oluşturduğu gerçek kişilik ve kültürlerini de kaybettiler. Çünkü Müslümanların bakış açıları zamanla çok değişmiş, örf – adet, gelenek ve töreler öne çıkmış, hatta bunlar dinin asli unsurlarının yerini tutmuştur. Bunun nedeni, Kur’an’dan ve öngördüğü hayat anlayışından uzaklaşmalarıdır.

Bunun için kendimize şu soruları sormalıyız: Niyetlerimiz, düşüncelerimiz, söz ve davranışlarımız, ferdi ve ailevi hayatımız, iş ve sosyal münasebetlerimiz Kur’an’la ne kadar uyumlu? Bir başka ifadeyle Kur’an, düşüncelerimizin, davranışlarımızın, muamelelerimizin ve hayatımızın neresinde? Biz Kur’an’la ne kadar bir iletişim ve etkileşim içerisindeyiz? Kur’an bir Müslümanın düşünce ve yaşayış hayatında, nasıl bir fonksiyon icra eder veya etmelidir? Bu çalışma, Kur’an tasavvurumuzun doğru oluşması için onun bazı niteliklerini konu edinerek kısmen de olsa bir katkıda bulunmayı hedeflemektedir.